MegaGeorges

Donderdag genoten we van een rustig dagje met ons viertjes. Georges had nog wel wat pijn aan zijn rugje maar met minimale pijnstilling was hij toch al weer de oude.  De 2 dagen in het ziekenhuis zonder zijn zus moesten dringend ingehaad worden! Heel de ochtend speelden ze samen zonder ruzie en zetten ze het hele huis op stelten.  Prinses Maud voor haar kasteel Brandweerman/dokter/werkman Georges Dokter Georges - Patiënt Maud Georges wilde heel graag leren fietsen zonder zijwieltjes. Steven en ik vonden dit geen goed idee aangezien hij dinsdag nog maar geopereerd was aan zijn ruggetje en we niet willen dat hij bruuske bewegingen zou doen of zou vallen. Na wel wat overtuigingskracht hebben we Georges kunnen overtuigen om deze keer toch met zijwieltjes te fietsen. We pakten de fiets en de helm in en we trokken naar Tivoli.  Het was een prachtige dag en in de buitenlucht zijn gaf voor Steven en mezelf terug wat ruimte in ons hoofd. We merken dat thuis zijn momenteel heel moei...

 Het zit er op, onze hopelijk laatste opname in het ziekenhuis. Hierna zouden het enkel dagopnames zijn. Uit afgelopen jaar hebben we geleerd dat zo'n zaken nooit met zekerheid te zeggen zijn. Hoewel we steeds prima verzorgd zijn geweest, hopen we toch dat we de komende maanden in onze eigen bedjes kunnen slapen.  Georges heeft de voorbije dagen weer fantastisch doorstaan. Hij is met de glimlach binnen gegaan en zonder al te veel kleerscheuren weer vertrokken. Maandagavond hebben we met ons drietjes nog een heus balonnengevecht gehouden waarna hij tevreden in slaap is gevallen. Om 3u had hij er echter genoeg van. Zijn pakketje (katheter) moest weg en wel nu. Tegen half 7 is hij dan toch terug in slaap gevallen waarna we drie kwartier later gewekt werden om te vertrekken naar de operatiezaal. Ik kon nog wel wat uurtjes slaap gebruiken maar Georges sprong uit zijn bed en was er klaar voor. Nadat we de schade hadden opgemeten die de mug had aangericht, kwamen ze ons halen voor de...

 9 augustus 2024, voor de tweede keer stond onze wereld stil. Na een lang jaar vol ziekenhuizen waarin we vol goede moed hebben gevochten tegen het monster in Georges zijn lijfje was het terug. Nu al... We hebben amper enkele weken geleefd met het gevoel dat Georges zijn leventje (en dat van ons) opnieuw van start kon gaan. Het verdict van de artsen was duidelijk. Hoop op genezing was zinloos. Wat we wel konden doen was de ziekte (hopelijk) vertragen en hem het beste leven geven in de tijd die hij nog krijgt. En dat is wat we gaan doen! We geven Georges in de maanden die we nog samen hebben een heel leven. Hoewel we een heel jaar in onze bubbel geleefd hebben met onze dichtste vrienden en familie rondom ons voelden we deze keer de nood om toch iets te ondernemen. We besloten om team 'MegaGeorges' te starten en mee te wandelen in de run to kick family race. We beseffen dat een levensreddende behandeling voor Georges hier niet uit zal voort komen. Toch willen we dit doen voor all...